Staal heeft de toekomst!

 Stel je voor. Je zit twee uur lang te kijken naar een toneel van misschien wel veertig meter breed met vele tableaux vivants naast, boven, voor en achter elkaar. Elk tableau vivant representeert een belangrijke plek in het leven van de Millingnaren die op de werf hun brood verdienden. We zien de bedrijfspoort, de fabriek, de kraan, de scheepshelling, het magazijn en het directiekantoor. Maar ook het café, de kerk (met biechtstoel!) en moeders thuis met de kinderen. Op al deze locaties spelen zich tegelijkertijd taferelen af. Je komt ogen en oren tekort. Als toeschouwer besef je meteen dat het leven zich tegelijkertijd op vele plekken afspeelt. Het sociale leven heeft vele hoofdrolspelers.

Telkens wordt een scene uit de geschiedenis van de werf en het dorp Millingen gespeeld. Van de noodgedwongen ontslagen tijdens de crisis in de dertiger jaren tot de evacuatie van de werf bij het hoogwater in 1995 en de uiteindelijke sluiting van de werf in 2013.

Denkbeeldige camera

Het knappe aan deze voorstelling is de prachtige wijze waarop een doorlopende verhaal- en actielijn door deze tableaux vivants geweven is. Een denkbeeldige camera volgt de hoofdactie met sprekende acteurs, die zich voortdurend verplaatst over en tussen de locaties: van de directiekamer, waar in zware tijden moeilijke beslissingen moeten worden genomen, naar de werkvloer, waar genageld, gelast en getakeld wordt en waar schepen te water worden gelaten, naar de kerk waar de pastoor wijst op de goede zeden en de huwelijkse plichten van de vrouw.

Veranderende tijden

We zien ook hoe tijden veranderen. Nagelen wordt lassen. De kranen en de schepen worden groter. Bouwen van schepen wordt afbouwen van casco’s. Het wekelijkse loonzakje verdwijnt. De prikklok doet zijn intrede, net als de eerste vrouw op de werkvloer. En we zien hoe mensen reageren op al deze veranderingen. Bijvoorbeeld hoe een sociale ondernemer het moeilijk heeft met de opkomst van de vakbonden. Hoe mensen die voorgingen in de strijd voor arbeidersrechten -als puntje bij paaltje kwam- vaak in de steek gelaten werden door collega’s die thuis vele monden te voeden hadden en toch maar eieren voor hun geld kozen. De reuring die een vrouw op de werkvloer veroorzaakte.
Drie voorstellingen voor een driemaal uitverkochte O.E.V. zaal in Millingen. Twee uur lang boeiend theater dat vele herinneringen opriep aan de werf bij degenen die deel uitmaakten van deze geschiedenis, en herkenning bij degenen die deel uitmaakten van een parallelle geschiedenis.

Scheepswerf Bodewes leeft (weer)!